Ultradźwięki w rehabilitacji są drganiami o częstotliwości wyższej niż 20 000 Hz (dźwięki są niesłyszalne dla ludzkiego ucha). W fizykoterapii przeważnie stosuje się częstotliwość 0,8 – 3 MHz. Zabieg ultradźwiękami aktywuje komórki odpowiedzialne za produkcję elastyny i kolagenu. Ultradźwięki mają działanie m.in. przeciwbólowe, przeciwzapalne, zmniejszają napięcia mięśni, przyśpieszają przepływ limfy w naczyniach limfatycznych, zwiększają procesy wchłaniania oraz przyśpieszają gojenie się ran (tkanek miękkich oraz tkanek kostnych).
Główne wskazania do wykorzystywania ultradźwięków w fizjoterapii to:
- wspomaganie procesów regeneracyjnych uszkodzonych tkanek
- choroby zwyrodnieniowe stawów
- leczenie obrzęków o charakterze limfatycznym
- leczenie przykurczów
- choroby o podłożu reumatoidalnym
- ograniczenia ruchomości stawów spowodowane przykurczem m.in torebki stawowej, więzadeł
Terapia ultradźwiękowa (określana także jako sonoterapia, fonoterapia, ultrasonoterapia albo ultrafonoterapia) polega na oddziaływaniu poprzez skórę na głębiej położone struktury ciała fali ultradźwiękowej (fali mechanicznej, akustycznej, o częstotliwości powyżej granicy słyszalności), w celu uzyskania efektów terapeutycznych, przede wszystkim efektu przeciwbólowego i stymulacji komórkowych procesów naprawczych, poprzez wywoływanie zjawisk fizjologicznych spowodowanych działaniami termicznymi (cieplnymi) i atermicznymi (głównie mechanicznymi).